A Journey to Hate and Love (JaeVon Fanfic) Ch. 22

Chapter XXII

Pagkatapos nilang kumain ng dinner ay inaya sila ni Margaret upang ipakilala sa mga kaibigan nito. Ang mga sosyal nitong babaeng kaibigan ay halatang nagpapacute kay James, samantalang siya ay tila yagit na napadpad sa mga babaeng hindi niya kauri. Marami siyang mga naging kaibigan sa Amerika na ganito rin manamit, ngunit iba ang nase-sense niya sa mga kaibigan ni Margaret.

“Devon ano nga pala ang work mo?” tanong sa kanya ni Angie. Sa mga kaibigan ni Margaret, magaan ang loob niya dito.

“I manage my Aunt’s restaurant in L.A.,” sagot niya.

“Really? That’s great,” puri nito na ikinangiti niya.

“So, James. Matagal na ba kayong magkakilala ni Devon?” tanong naman ni Lizie, isang fashion model.

Tiningnan niya si James at inantay ang isasagot nito.

“Yeah! Kinakapatid ko siya,” tipid nitong sagot. Naiinis na nasasaktan siya sa mga sinasabi nito ngayong gabi.

“Do you have a girlfriend, James?” tanong naman ni Amanda. “Bagay kasi kayo ni Margaret,” dugtong pa nito sabay sulyap sa kaibigan nito.

Parang nahihirapan siyang huminga sa oras na ‘yon. She’s waiting for James’ answer. Kapag iba ang sinagot nito sa iniisip niya, ‘yon na siguro ang inaantay niya para tapusin ang pagiging assuming niya.

“I’m single and available,” tugon ni James, dahilan para maramdaman niya na tila may mga karayom na tumusok sa dibdib niya.

Nagtawanan ito at ang mga kaibigan ni Margaret. Napansin niya ang tingin sa kanya ni Angie na tila nakiki-simpatiya sa kanya. Sila lang dalawa ang hindi nakitawa sa mga ito, habang si Margaret ay halatang nagpapa-cute na kay James. Nagpaalam siya sa mga ito na pupunta lang sa banyo. Hindi niya alam na nakasunod ng tingin sa kanya si James.

Habang nasa C.R. ay gusto na niyang umiyak, ngunit pinigilan niya. Ayaw niyang mahalata ni James na nasasaktan siya. She now knows, gumaganti sa kanya si James. Dapat hindi agad siya nagpadala dito. Alam niya may kasalanan siya dito at mahal niya parin ito kaya gusto niyang mapatawad siya ni James. Ang laki niyang tanga para isiping madali lang siyang napatawad ng lalaki. Masakit ang ulo niya dahil na rin sa wine na ininom niya kanina at gusto na niyang umuwi. Aalis na lamang siya at ‘di na magpapaalam kay James. Pakalabas niya ng banyo ay nakita niya si James na nakasandal sa dingding at tila inaantay siya.

“Are you alright?” tanong nito.

“I’m fine, don’t worry. I’m goin’ home now,” wika niya dito.

“I’ll take you home,” anito at aalalayan sana siya sa siko pero pumiksi siya agad na ikinakunot ng noo nito.

“No, I can manage,” aniya at nagsimulang humakbang ngunit hinablot nito ang braso niya.

“What? I brought you here so I’m the one who will take you home!”

Inalis niya ang kamay nitong nakahawak sa braso niya at tiningnan ito ng masama. Lumakad siya sa may hallway patungo sa isang maliit na garden kung saan walang tao. Sumunod ito sa kanya.

“Ano ba’ng nangyayari sa’yo?!”sigaw nito.

“Ako dapat ang magtanong niyan sa’yo James. What’s wrong with you?”

“Ako? Why me? Ikaw itong umalis na lang bigla at gusto ng umuwi!”

“Dahil sa’yo. Magkalinawagan nga tayo James, ano ba tayo? O, meron ba talagang “TAYO”?” diin niya sa huling salita.

“What are you talking about?!”

“Don’t play with me. Napatawad mo na ba talaga ako?”

“Yes, napatawad na kita,” anito na tila pinipigil na din ang inis. “Okay, if nasaktan kita when I said that I’m single earlier. Sorry!”

“Sorry?! You think iyon lang ang ikinasasama ko ng loob? I think It should have been better if hindi na’ko nag-asam na mapatawad at mahalin mo ulit. And I think for now, kailangan na talaga muna nating hindi muna magkita,” aniya na namamasa na ang mata.

“Devon, I just don’t want a commitment that’s why nasabi ko ‘yon kanina?” paliwanag nito.

“Commitment? That’s bullshit James! When you kissed and hugged me, akala ko meron na uling “TAYO”, that after eight years, you still love me, that you’re mine and I’m yours again. But, I realized I’m really wrong!”

“You’re telling me those as if you didn’t hurt me before. Hindi mo ba naisip kung bakit ayoko na ng commitment? When you left me, nasaktan ako, because I trusted you and loved you with all my heart kahit pa mga bata pa tayo noon. After that, I realized, it’s better if walang promises and commitment sa isang relasyon. That way kapag naghiwalay kayo, hindi kayo parehong masasaktan,” seryosong wika ni James.

“You really think that way after I left you? Kung alam mo lang, hindi lang ikaw ang nasaktan. Kung alam mo lang, I did that not for my own self!” bulalas niya at lumayo.

Iniwan niya si James na tulala at nakasunod lang ng tingin sa kanya. Nagpaalam siya kina Margaret at sa kaibigan nito na uuwi na dahil may emergency. Hindi niya alam kung pa’no siya agad nakarating bahay. Pagkatapos niya magbayad sa taxi driver ay dali-dali siyang pumasok sa loob ng bahay at umakyat sa kuwarto. Pasado alas-dose na kaya tulog na ang papa niya at si Coleen. Ayaw niyang malaman ng mga ito na hindi siya hinatid ni James at nag-away silang dalawa. She’s too tired para iyakan uli si James. Nag-ayos isya ng sarili at nahiga sa kama. Pinilit niyang huwag isipin ang nangyari ngayong gabi.

Nagising si Devon, dahil sa paglundag ni Coleen sa kanyang kama. Excited na kiniliti siya nito at tinanong kung anong nangyari kagabi. Nagtakip siya ng kumot dahil inaantok pa siya. Mga alas-dos na ‘ata siya mahimbing na nakatulog dahil gising pa ang diwa niya nang mahiga siya sa kama at pumikit.

“Hey, Devon, gising na!” talak ng kapatid niya.

“Mamaya na―” naghihikab na sabi niya.

“Hmm. We have a visitor downstair.”

Napabangon siyang bigla sa sinabi nito.

“Sino?”

“Well, dapat sa Tuesday pa ang dating niya. But, Sam was so excited to come here in Manila.”

            “Si Sam? You mean―.”

            Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil dali-dali siyang lumabas ng kuwarto at patakbong bumaba ng hagdan. Nakita niya ang lalaki, kausap ng papa niya sa sala. Napatingin ang mga ito sa kanya, habang siya ay gulat na gulat na makita ito.

            “Hi Shine,” bati sa kanya ni Sam at lumapit sa kanya.

He’s been calling her Shine as in “Sunshine” noong unang pagkikita pa lang nila, dahil kapag nangiti at natawa daw siya ay parang nagliliwanag ang paligid. How she missed this man in front of her. He was her bestfriend in the states at kahit ilang weeks pa lang silang hindi nagkikita ay miss na niya talaga ito, lalo pa ngayon at problemado siya sa buhay pag-ibig.

“Where’s my hug?” anito na natatawa.

Niyakap niya ito ng mahigpit, gayundin ito sa kanya. Pagbitiw niya rito ay hinampas niya ito sa braso.

“Ouch! Why?”

“Why you didn’t tell me that you’re coming right now?” aniya.

“I wanted to surprise you and of course I wanna see Tito and Coleen,” dahilan nito.

“Devon, mag-ayos ka nga muna ng sarili mo. May muta ka pa,” singit ng ama niya.

Pinisil ni Sam ang dalawang pisngi niya. “Go ahead Shine, I don’t wanna see that eye booger of yours,” biro nito.

Papaluin niya sana ito, ngunit nakaiwas na ito agad.

“Loko ka, ah. Lagot ka sa’kin mamaya,” birong-banta niya dito bago pumanhik ng hagdan papunta sa kuwarto. Iniwan niya si Sam at ang ama na nagtatawanan.

Pagkapasok ng kuwarto ay naligo na rin siya agad. Simpleng blouse at leggings lang ang isinuot niya. Pagkababa ng hagdan ay nakita niya ang tatlo sa sala na masayan gnagkukuwentuhan.

“Hey Devon, we’re going out,” sabi ni Coleen. Tumabi siya kay Sam.

“Going out? May jet lag pa nga ‘ata ang isa dito,’ tukoy niya kay Sam.

“It’s okay Shine. I want to have a lunch outside,” anito.

“Okay now, let’s go kids.” Ang papa niya.

“Grabe naman ‘to si papa, Kids? Matanda na kame,” reklamo ni Coleen dahilan upang magtawanan sila habang palabas ng bahay.

She’s happy dahil kasama niya ang pamilya niya at kaibigan. Saka niya na lang iisipin ang sakit ng puso niya. Napaka-exciting ng araw na ito para sirain niya.