A Journey to Hate and Love (JaeVon Fanfic) Ch. 6

Chapter VI

     "Hi James!" bati niya rito nang bumaba siya at makita itong kumakain ng almusal. maganda ang gising niya dahil sa nangyari kahapon. Tinapunan lang siya ng tingin nito at tumango.

     Iba na naman ang mood ng taong 'to samantalang kahapon ay napapatawa ito kapag nagjojoke si Ken. That was the first time he saw him laugh. Pero ngayon ni kaunting ngiti ay ayaw pa siyang bigyan but atleast hindi na ito sumimangot nang makita siya.

    Umupo siya sa bakanteng upuang katabi nito. Nagtatakang tumingin sa kaniya si James. From now on kahit ipagtabuyan siya ay pipilitin niyang maging magkaibigan sila. Sawa na rin siya sa simpleng pakikipag-argumento dito.

    "James can I borrow your guitar later? I saw you playing it at the pool last Friday."

    Mukhang naging interesado ito sa sinabi niya. Nice start Devon, bulong niya sa sarili.

    "You play guitar?" tanong nito.

    "Yup. I started playing it when I was first year. Won't you mind If I borrow it right?"

    "Okay. I can only give it to you after dinner. Ken borrowed it last Sunday."

    "Ganun ba. I'll text Ken na lang to bring it here." Napansin niya ang pagtaas ng kilay nito dahil sa sinabi niya.

  

    "Ah, ka-text ko kasi siya kagabi. Nung umuwi tayo he called me up and asked if he could drop by here later."

    "Seems you two are now close though you only met him yesterday."

    Madali kasi siyang makasundo at hindi rin suplado.

    "Hindi lang naman siya, pati si Tricia pupunta rin. Akala ko nga suplada yan si Tricia mabait naman pala."

    "Just tell Ken to bring it. I'm going out" paalam nito pagkatapos uminom ng tubig.

    "Uy wait, join us mamaya ha. Uwi ka before four" pahabol niya. Hindi niya alam kung narinig nito.

    "Hay James! Ano bang gagawin ko sa'yo?" mahinang usal niya at sinabayan ng isang malalim na buntong-hininga.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

     Mag-isa lang siya sa bahay ngayon. Umalis si James pagkatapos nito mag-breakfast samantalang ang ninang niya ay pumunta sa SM Makati kasama ang mag-asawa para mamili at gagabihin daw ng uwi. Pinaalam niya sa ninang niya ang pagpunta nila Ken at Tricia mamaya at kung naisin daw nila ay mag-swimming sila.

     Alas-tres na ng hapon at kasalukuyan siyang nagbabasa ng libro sa kubong nasa tabi ng pool. Nagulat siya nang mapadapo ang kaniyang mga mata sa may glass door at makita si james na nakatayo doon at nakatingin sa kaniya.

    "James" tawag niya dito pero bigla na lamang itong nawala sa paningin niya. Pumasok siya at nadatnan itong nakaupo sa sofa at nagbabasa ng magazine. He looks annoyed.

     "Akala ko di ka uuwi ng maaga eh" sabi niya  nang nakangiti. Masaya siya dahil makaka-bonding nila si James mamaya.

     "This is our house so I can go home anytime I want" pagsusuplado nito.

     Hindi niya pinansin ang iginawi nito. Ano na naman kayang problema ng mokong na'to?

    "Do you like to eat? May niluto akong sinigang na buto-buto." Natawa siya ng lihim dahil sa naging reaksiyon nito. Bigla kasing nawala ang iritadong mukha nito nang marinig kung anong niluto niya. Well, inalam niya talaga ang paborito nitong ulam para na rin mapalapit siya dito at tuluyang matapos na ang kanilang silent war, kung yun nga ang tawag doon.

     "You cooked Sinigang? I think I'm hungry" biglang sabi nito.

     "Sige hahainan kita. Iinit ko lang yung ulam para masarap."

     Nakatitig siya dito habang kumakain. Sarap na sarap ito sa pagkain kahit di nito sabihin.

     "What?" takang tanong nito nang mapansing nakatitig siya.

    "Nothing. I'm just happy that you like it."

    "To be honest it's delicious" sabi nito at ngumiti.

    Parang bumilis ang tibok ng puso niya nang ngitian siya ni James. It's the first time he gave her a smile.

    "You smiled at me" nawika niya.

    "Wha-what?" natatawang tanong nito. Nagayon lang din ito tumawa sa harapan niya, as in nang dahil talaga sa sinabi niya.

    Nagayuma ata ito ng luto ko, natawa siya sa naisip.

   "Iba ka kasi ngayon. Kanina lang kamukha mo yung unggoy diyan ni aling Marieta sa kabila dahil nakabusangot yang mukha mo kanina pag-uwi tapos ngayon kumain ka lang ng sinigang biglang nagbago ang mood mo. It's also the first time you smiled at me and laugh from what I said."

    Halatang napaisip ito sa sinabi niya. "It's really delicious" pag-iiba nito ng usapan. Napangiti na lang siya sa complement nito.

    Naghuhugas siya ng pinggang pinagkainan ni James nang tumunog ang doorbell at marinig ang boses ni Ken. Narinig niya ang paghaharutan ng dalawa kaya nagmamadali siya.

   "Woi!"

   "Ay butiki ka!" Napahawak siya sa dibdib niya nang gulatin siya ng bagong dating.

   Napatawa ng malakas ang kanilang bisita dahil sa naging reaksiyon niya. Muntik na rin niyang mabitawan ang basong sinasabunan niya.

   "Ginulat mo ko" birong maktol niya dito.

   Tumawa uli ito. "Asan si Tricia? Akala ko kasabay mo siyang pupunta dito?"

   "Maya-maya lang nandito na yun. May dinaanan pa daw kasi siya.

   "Ganun ba. Buti na lang umuwi agad yang si James."

   Bumadha ang pagtataka sa mukha nito. "Bakit? San ba siya galing?"

   "Ewan. Sabi ni ninang nagpaalam daw sa kaniya na pupunta sa friend niya na nakatira sa may condo dun sa Salcedo Village."

   "As far as I know, he has no other friends other than me. Masyado kasi siyang tahimik nung pumunta siya dito sa Pilipinas at naging classmate namin ni Tricia, kaya mga guy classmates namin ilag sa kaniya. Ako lang kaya ang nagtiis diyan" biro nito.

   "Loko ka, baka mawalan ka ng bestfriend" ganting-biro niya. "Yun ang sabi niya eh. Di ko alam. Punta ka na dun, malapit na ko matapos" taboy niya dito.

 

   * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 

   Nauna siya sa may pool area habang ang dalawa ay nagpalit ng shorts panligo sa kuwarto ni James. Naupo siya sa tabi ng pool at inulublob ang mga paa sa malamig na tubig. Dala ang gitara ni James ay inumpisahan niya ang pagtugtog kasabay ang pag-awit ng isa sa mga paborito niyang kanta ni Colbie Callait.

Take time to realize,
That your warmth is. Crashing down on in.
Take time to realize,
That I am on your side
Didn't I, Didn't I tell you.

But I can't spell it out for you,
No it's never gonna be that simple
No I cant spell it out for you

If you just realize what I just realized,
Then we'd be perfect for each other
and will never find another
Just realized what I just realized
we'd never have to wonder if
we missed out on each other now.

     Napahinto siya nang maramdamang tila may mga matang nagmamasid sa kaniya. Nakita niya ang dalawa sa may glass door, si Ken na nakangiti na tila naaliw sa napanood at narinig at si James na hindi niya alam kung ano ang iniisip. Blangko ang ekspresyon ng mukha nito at hindi niya mabasa. iyon ang isa sa mga napansin niya dito, James has a mysterious side.

    "Wow! That was awesome. You're not only good in playing the guitar, you're also good in singing" puri sa kanya ni Ken.

    Umupo ito sa tabi niya samantalang si James ay umupo sa wood chaise lounge sa likod nila.

   "No, I'm not" at sabay palo sa braso nito.

   "Ouch!" hiyaw nito. "What was that?" natatawang reaksyon nito.

   "That's my iron hand" biro niya.

   "Have you heard James playing that?" tanong ni Ken sa kaniya.

   Lumingon siya sa likod kung saan nakaupo si James. Nagtama ang mga mata nila, kinakabahang iniiwas niya ang tingin dito. Why am i nervous? tanong niya sa sarili.

   "Yeah. I heard him playing this" tukoy niya sa gitara. "He's really good."

   "But you should also hear him singing while playing that." Kinuha nito ang gitara sa kaniya at ibinigay kay James. Lumipat sila sa isang lounge katapat ng inuupuan nito.

   Suddenly, James started singing and playing the guitar. His voice is totally soothing as if it's hypnotizing her. She feels that he has a deep passion for music. he's singing Jesse McCartney's Right Back in the Water.

I could tell by the look in her eyes
Maybe I'm just another one of her lies
'Cause I know we've been through this so many times
Still I'm here though I'm burning up inside

And I try to walk away but I keep telling myself
She's the one for me
'Cause her love is so contagious
It keeps pulling me in
We were meant to be
And I can't leave her
We're right back in the water

I could tell by the look in her eyes
All my friends keep telling me now's the time
But I know
Just the notion of saying goodbye
Breaks my heart it tears me up inside

And I try to walk away but I keep telling myself
She's the one for me
'Cause her love is so contagious
It keeps pulling me in
We were meant to be
And I can't leave her
We're right back in the water

    Nahiya siyang bigla nang mapadapo ang tingin nito sa kaniya at makita siyang parang adik na nakatitig dito. Tapos na pala itong kumanta at tumugtog. Sino ba naman kasing hindi mawiwiling tingnan si James eh guwapo ang mokong na'to sabihin pang ubod ng suplado.

   Pumalakpak siya para makabawi sa pagkapahiya. "Wow! Galing mo pala kumanta James."
  
   "I told you, he's really good" si Ken.

   "Ikaw naman Ken" sabi niya.

   "I'm out of it. i can play guitar but not singing, it's not my forte."

   "Seriously?" panunukso niya dito.

   "Very serious. I think we should swim now" yaya nito.

   "Kayo na lang" tanggi niya.

   "Why?" Ken asks.

   "Red Tide." He understood what she said. Niyaya na nito si James maligo.

   Habang naliligo ang mga ito ay naggigitara siya. Ayaw niyang kumanta, nahihiya siya. Hindi kay Ken kundi kay James, and she don't know why.

   Hindi na nakarating si Tricia dahil gagabihin na daw ito. Bago umuwi si Ken ay sinabayan sila nitong kumain ng hapunan at puring-puri nito ang luto niyang sinigang na ininit niya na lamang. Magbonding daw uli sila sa pasukan sa susunod na linggo.

   Alas-otso na ng gabi at nasa tabi siya ng pool nakahiga sa lounge upang hintayin ang ninang niya. Nagtatakang tumingin siya kay James na nahiga rin sa bakanteng lounge.

   "I never thought that you could sing." Gulat na tumingin siya dito.

  

   Totoo ba ang narinig at nakikita ko? Kinakausap ako ni Mr. Suplado, bulong niya sa sarili.

    Matiim na nakatitig ito sa kaniya. Ano ba'to baka malusaw ako sa titig ng mokong na'to. Kinalma niya ang sarili bago magsalita.

   "Am I good?" nakangiting tanong niya dito at umupo nang ayos.

   Bumangon ito at umupo din katapat niya. "Honestly, you're good."

   Napatulala siya sa complement nito. Natatawang iwinagayway nito ang dalawang kamay sa tapat ng mukha niya. Sinapo niya ang noo nito.

   "Are you sick James?" biro niya.

   "What?" nagtatakang tanong nito.

   "You're talking to me right now."

   "Why? You don't like?"

   "No, I'm just surprised kasi nung nakaraang linggo nang dumating ako dito sa inyo feeling ko you hate me."

   Nagpakawala ito ng malalim na buntong-hininga. "To be honest, I was envious and jealous at the same time."

   Napakunot-noo siya sa sinabi nito. "My mother is giving you attention that she didn't gave me when she left. I was also envious of you coz' you're still tough even though you don't know your father and your mother died. And, I'm here, still feeling hurt because my parents got separated" seryosong paliwanag nito.

   She didn't expect that James will open up his feelings to her. It feels good na unti-unti nang naaayos ang di nila pagkakaunawaan. Sa mga sinabi nito, mali ang inaakala sa kaniya ni James. She doesn't feel that she's complete dahil hindi niya pa nakikilala ang ama. Hindi niya magawang itanong sa ina kung asan ito dahil nasasaktan ito sa tuwing bubuksan niya ang paksang iyon. Most of all, ramdam niya pa rin ang pagkawala ng ina lalo na kapag nag-iisa siya at nagigising ng hating-gabi dahil sa masamang panaginip.

    "You're hating me beacuse of that?"

    "Yeah, but it's now hated not hating." 

    Sumilay ang ngiti sa kaniyang labi sa sinabi nito. "Thanks James. I was also mad at you when you're ignoring and talking to me rudely. But, I think it's about time to forget those bad encounters and better if we became friends"

    He smiled boyishly. "I think so."

    "Friends?" inilahad niya ang kanang kamay dito na malugod naman nitong tinanggap.

    "Friends!" masiglang sabi nito.